Wil je je baan opzeggen en op reis gaan, maar te kieskeurig of bang om de sprong te maken? Laat u inspireren door Annie Londonderry, de eerste vrouw die de wereld rond fietst. Coralie Modschiedler vertelt haar aangrijpende verhaal.
Op de ochtend van 13 januari 1895 stond een enthousiaste menigte, duizelig van verwachting, in de straten van Marseille om de aankomst te zien van een dappere, jonge Amerikaanse vrouw van begin twintig.
Gekleed in een mannenpak en schrijlings op een mannenfiets, had ze bittere kou en sneeuw trotseurd om Parijs vanuit Parijs te bereiken. Maar ondanks de ontberingen was ze daar, in het echt: de beroemde, vermetele Annie Londonderry - de eerste vrouw die probeerde over de wereld te fietsen.
Een luid gejuich ging omhoog en mensen zwaaiden en schreeuwden terwijl de tengere, donkerharige fietser met één voet voorbijreed - haar andere voet, gewikkeld in verband, zat op het stuur. Marseille was de laatste etappe van haar Franse verblijf en was tot nu toe de gevaarlijkste geweest.
"Op een avond had ik een ontmoeting met struikrovers bij Lacone [ongeveer 50 km ten noorden van Marseille]," schreef Annie later in de New York World.
"Er waren drie mannen in het feest en ze droegen allemaal maskers. Ze sprongen naar me toe vanachter een groep bomen en een van hen greep mijn fietswiel en gooide me zwaar.
"Ik droeg een revolver in mijn zak binnen handbereik, en toen ik opstond, had ik die revolver tegen het hoofd van de man die het dichtst bij mij was. Hij trok zich terug, maar een ander greep me van achteren en ontwapende me. Ze schoven in mijn zakken en vonden slechts drie francs.
"Mijn schouder was zwaar door mijn val geslagen en mijn enkel was verstuikt, maar ik was in staat om mijn reis voort te zetten."
Terwijl de dramatische ontmoeting met struikrovers snel een nietje werd in de vele verhalen van Annie, werd het nooit vermeld in de lokale pers.
Er was natuurlijk nog een andere verklaring waarom Annie de stad binnenreed met één voet gewikkeld in verband - de ontsteking van haar achillespees een paar dagen eerder - maar het overleven van een dramatische overval maakte een veel beter verhaal.
Annie laat de feiten nooit een goed verhaal in de weg staan. Tegen die tijd was ze naar verluidt halverwege een fietstocht van 15 maanden, een uitdaging die ze op zich nam om een buitengewone inzet van hoge waarde tussen twee rijke zakenmensen uit Boston te regelen.
Als ze in die tijd over de wereld kon fietsen en tijdens haar reizen 5.000 dollar kon verdienen, zou ze bij haar terugkeer een extra $ 10.000 verdienen.
Haar status als beroemdheid groeide en de Franse pers schreef veel over haar sinds haar aankomst in de noordelijke haven van Le Havre in december. Ze was een legende in wording.
Buiten medeweten van de menigte bewonderaars die zich had verzameld om haar te zien in Marseille, was de jonge wielrenner uit Boston in feite Annie Cohen Kopchovsky, een getrouwde Joodse werkende moeder van drie.
Bovendien was Annie niet alleen een fietser tijdens een rond-de-wereld tour, maar een volleerde zelfpromotor en een verstokte verhalenverteller die op het punt stond haar reis om te zetten in een van de meest waanzinnige hoofdstukken in de wielergeschiedenis en zichzelf in een van de meest kleurrijke personages uit de jaren 1890.
"Ik wilde mijn leven niet elk jaar met een baby onder mijn schort thuis doorbrengen," zei ze vaak.
Met de fietsende rage en de vrouwenbeweging voor sociale gelijkheid in volle gang in het midden van de jaren 1890, vertegenwoordigde de fiets voor Annie een letterlijk voertuig naar de roem, vrijheid en materiële rijkdom waarnaar ze verlangde.
De rest van haar reis, die haar door Azië en terug zou brengen naar de VS via de barre woestijn in Zuid-Californië, zou gevuld zijn met schrijnend avontuur, veelvuldig gevaar en eindeloos drama.
Haar steeds vreemder wordende verhalen - van het zien van de Eerste Sino-Japanse Oorlog tot het ontmoeten van een van de meest beruchte bandieten van het Oude Westen, John Wesley Hardin, tot overreden en bijna gedood in Californië - zouden snel toenemende twijfels over haar vermeende exploits trekken..
"Ik zal nooit de vreselijke scènes vergeten die ik bij Port Arthur heb gezien. We kwamen daar aan na de slagerij, maar de doden bleven onbegraven. Ik zag de lichamen van vrouwen aan de huizen genageld, de lichamen van kleine kinderen scheurden ledematen van ledematen, "vertelde Annie de New York World.
"[W] e werden gevangen genomen door de Japanners en werden in een cel gegooid en drie dagen zonder eten achtergelaten.
"Terwijl hij gevangen zat, sleepte een Japanse soldaat een Chinese gevangene naar mijn cel en doodde hem voor mijn ogen, terwijl hij zijn bloed dronk terwijl de spieren nog trilden."
Was ieder van het waar? Bijna zeker niet. Annie wist hoe ze een garen moest laten draaien.
Het was zeker een zeer lucratieve onderneming - haar populaire geschiedenislezingen, gesigneerde foto's en advertentieruimte op haar fiets genereerden meer inkomsten dan ze ooit als journalist in Boston had verdiend.
Of ze nu werd gezien als een hustler die een dollar maakte, zoals in Singapore, of als een vrijdenkende jonge vrouw die een verklaring aflegt, zoals in Saigon, het is duidelijk dat Annie een impact maakte, waar ze ook reisde.
Annie gaf weinig om de negatieve pers. Wat haar betreft, hoe meer inkt ze kreeg, hoe beter.
Voor de duizenden mensen die ze onderweg ontmoette, en talloze anderen die over haar lazen, creëerde Annies reis herinneringen aan een slimme, levendige, charismatische en fel onafhankelijke vrouw, herinneringen die ongetwijfeld een leven lang hebben geduurd zoals ze deden voor Annie - die van Natuurlijk voltooide de reis 15 maanden tot de dag dat ze op weg ging naar Boston.
De ongelooflijke reis van Annie Londonderry wordt verteld in Peter Zheutlin's grondig onderzochte Around the World on Two Wheels (2007), uitgegeven door Kensington Publishing Corp en beschikbaar om online te kopen.
Genoten van dit artikel? Misschien wilt u ook:
Hoe: Overleven op een onbewoond eiland
Hoe kan ik: solo door Afrika lopen