Jinshanling is het best bewaarde deel van China's Great Wall, met veel van zijn originele kenmerken die teruggaan tot 1570. Joe Minihane trekt door steile ijzige paden langs dit gedeelte van een van de zeven wereldwonderen.
Terwijl ik mezelf over de laatste steile stap ophits, is het de isolatie die me als eerste raakt. Ik sta op en neem het tafereel in me op: een slingerend pad dat slingert over de hoogste pieken in beide richtingen, bedekt met sneeuw en ijs, met alleen mijn reisgenoten en een paar sterke souvenirverkopers voor gezelschap.
Dit is de grote muur van China in Jinshanling. Een vier uur durende rit naar het noordoosten van centraal Peking, dit 10 km lange stuk van de mooiste historische plek van China is de ideale bestemming voor diegenen die de afbrokkelende, oude ruïne willen zien zoals het ooit was.
Terwijl straatventers elke beweging volgen, zijn ze veel minder oplettend en minder in aantal dan op het uitgestrekte toeristische centrum in de Badaling-sectie. De laatste, grotendeels herbouwd en afgestemd op reizigers met een lange adem, mist de ziel van dit lange traject, vooral in de diepten van de koude maanden februari.
We slaan naar het noorden en houden ons voorzichtig aan het midden van de muur, waarbij we de open, steile druppels vermijden, soms wel 30 meter naar beneden naar een dun bos met pijnbomen en dennen. Het winterijs heeft deze normaal stevige wandeling veel lastiger gemaakt en onze gidsen, plus die stoere venters, helpen ons onze weg te vinden langs de stenen en weg van het gevaar van ijs.
Naarmate de muur met een spectaculair verloop stijgt, biedt elke toren meer adembenemende, luchtvullende uitzichten. Met behulp van gehandschoende handen klimmen we steile, voethoge treden op en komen we op daken terecht die aanvoelen alsof ze op de top van de wereld zijn. Het is geen wonder dat deze muur eeuwenlang indringers heeft buitengelaten. De enorme schaal van het is vrijwel onmogelijk om je geest rond te krijgen, vooral op een heldere winterdag, waar de muur reikt naar de horizon op scherpe bergkammen.
Het pad gaat verder, met felle druppels omlaag naar laaggelegen toegangspunten waarover moet worden onderhandeld voordat we terug naar de hoofdroute klimmen. Onze 16-koppige groep, elk nu met een hawker op sleeptouw wijzend naar waar onze voorgevoelige voeten te plaatsen, voelt zich behoedzaam op hogere punten.
Deze eerste sectie is enigszins gerestaureerd, hoewel niet in de stijl van het themapark bij Badaling, dus het behoudt de historische sfeer waarvoor Jinshanling terecht beroemd is. Elk van de 67 torens op dit stuk heeft zijn eigen karakter en hoewel ze enigszins zijn aangeraakt, is er weinig dat erop wijst dat het werk ervoor zorgde dat de enorme druppels en gevaarlijk ontbrekende stenen werden opgevangen.
De opvattingen worden steeds boeiender totdat we ons hoogste punt bereiken. Het is hier dat we kijken naar de onaangeroerde, vervaagde glorie van de muur die reikt naar Simatai. Dit gedeelte is sinds de zomer van 2010 gesloten op last van de Chinese overheid. Politici en natuurbeschermers waren op hun hoede dat wandelaars langs dit stuk de toch al kwetsbare staat nog verergerden. Er zijn renovatiewerkzaamheden gaande, met de geruchten dat de muur hier later dit jaar opnieuw zal openen.
Helaas betekent dit dat in plaats van het voltooien van de wandeling van Jinshanling naar Simatai, we terug moeten keren zoals we gekomen zijn. Zoveel van dit is bergafwaarts, en met de ijzige omstandigheden onder de voet, bevinden we ons op onze achterzijden, en ontspannen we onze handen om eventuele vervelende valpartijen te voorkomen. Zo kunnen we tenminste opkijken en genieten van de met sneeuw besmeurde muur als deze langzaam voor ons valt.
Terugkerend naar ons instappunt, neem ik nog een laatste glimp van de besneeuwde trappen en begin mijn afdaling terug naar de minibus op een krappe, vermoeide reis door de smogse buitenwijken van de Chinese hoofdstad. Maar als je zo komt en de slechte authenticiteit van Badaling mist, wordt die lange rit des te meer de moeite waard.
IDEAAL VOOR…
Degenen die de Chinese muur willen zien, of zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke staat willen zijn. De reisgroep bestond uit een brede leeftijdsgroep, van studenten met een tussenjaar tot 30-iets avonturiers en zakenmensen op een vrije dag in Beijing. Als je isolatie op de Grote Muur wilt, is het perfect om in de winter te gaan.
DE PRIJS WAARD?
Met ongeveer £ 40 (¥ 370) voor een hele dag, inclusief vervoer, toegangsprijs, een gids en eten in een klein restaurant aan de voet van de muur, is deze reis buitengewoon goed. Voor een kans om de Grote Muur te zien weg van de drukte, zult u moeite hebben om iets beters te vinden voor minder geld.
RUIMTE VOOR VERBETERING
Het uitrijden duurt lang en het verkeer in Beijing kan afschuwelijk zijn. Vooral als je weggaat, omdat de wegen rond 6.00 uur 's ochtends druk worden, terwijl de terugreis rond 20.00 uur is wanneer iedereen naar huis gaat van zijn werk. Het verstrekte ontbijt van McDonald's is ook nauwelijks vullend en niet ideaal voor groenten of zij die eerder gezond ding verkiezen.
TIPS
Draag stevige schoenen (wandelschoenen of wandelschoenen), ongeacht het jaargetijde. Het pad is steil en kan zwaar zijn, dus als je ongeschikt bent of niet vijf uur op je voeten kunt zitten, dan is deze misschien niet voor jou.
Als u in de winter op bezoek bent, pakt u extra lagen in en bundelt u ze. De temperatuur in februari daalde tot een ijzige -10 ºC (14 ºF) gedurende de dag, dus een hoed en handschoenen zijn essentieel. En als je niet van die Worst en Egg McMuffin houdt, ga dan de avond tevoren naar de supermarkt en pak wat fruit en ontbijt in.
BEOORDELING: 4/5
DETAILS
Uitgangspunt: pikt bij verschillende hostels en hotels in heel Beijing.
Tijden: dagelijks met vertrek om 6 uur.
Prijs: £ 33 + £ 6 toegangsprijs (¥ 308 + ¥ 49).
www.china365inn.com/html_products/Jinshanling-Hiking-Tour-10.html
