Onze correspondent, Beccy Allen, legt uit waarom ze net een vluchtelingenkamp in de Saharawoestijn doorliep.
Niet veel vakanties beginnen op een militair vliegveld, maar deze reis is anders. Terwijl honderden van ons, van tieners tot 80-jarigen, het vliegtuig opstapelen op de luchthaven van Tindouf in het zuidwesten van Algerije, beginnen we aan een reis om de benarde situatie van de Saharawi-vluchtelingen in de Westelijke Sahara te begrijpen en een race om geld in te zamelen voor de broodnodige reparaties en projecten in hun vluchtelingenkampen.
Navigeren op Tindouf Airport is een oefening in geduld, terwijl de Algerijnse Luchtmacht langzaam over onze paspoorten stroomt. Maar dit valt in het niet vergeleken met de wachttijd van de Saharawi mensen, die 40 jaar campagne hebben gevoerd om terug te keren naar hun thuisland in de Westelijke Sahara.
Tot nu toe zijn ze niet succesvol geweest en blijven verspreid tussen drie landen: vluchtelingenkampen hier in Tindouf; een glibberig land dat bekend staat als de 'Liberated Territories', net ten noorden van Mauritanië; en de resource-rijke 'Occupied Territories', die momenteel onder Marokkaanse militaire controle staan.
Er is geen land in de wereld dat de bewering van Marokko over de Westelijke Sahara erkent, waar mensenrechtenorganisaties zeggen dat de vrijheden van de Saharawi beperkt zijn en hun Bedoeïenen manier van leven bedreigd. Ik heb getuige geweest van het leven in de 'bezette gebieden' tijdens een vorige reis en besloot om Tindouf te bezoeken en deel te nemen aan de Sahara-marathon om geld op te halen voor de Saharaanse zaak.
"De stilte is krachtig"
Deelnemen aan mij in deze gekke race zijn 500 andere deelnemers uit 32 landen. Ze hebben niet allemaal een politieke agenda; in feite komen er velen gewoon voor de opwinding ervan, graag deel te nemen aan een van 's werelds meest extreme marathons. Ze weten bij aankomst weinig over de Westelijke Sahara, maar laten verstandig genoeg over aan de Saharaanse situatie.
Voor de race hebben we een paar dagen de tijd om ons te vestigen in het langzame ritme van het leven in de kampen. Ik verblijf in een prachtig lokaal gezin, woon in een kleine adobe woning en bedoeïenentent in Smara, een van de wilayas (districten) binnen de kampen. Elk wilaya is vernoemd naar een stad in de bezette Westelijke Sahara (Smara, Dakhla, Awserd, Laayoune en Boujdour), een herinnering aan hun voortdurende streven om terug te keren naar hun thuisland.
De stilte in de kampen is krachtig en wordt alleen onderbroken door het geluid van spelende kinderen. Er is een duidelijk gebrek aan dieren in het wild: geen bomen waardoor de wind kan ruisen, nauwelijks een vogel in de lucht, een paar langzaam rijdende auto's en landcruisers. Vrijlopende geiten en af en toe een kat of hond zoeken stilletjes naar eten.
De race
Hoewel stilte heerst, creëert de marathon een tastbaar gevoel van opwinding in de kampen. De race is natuurlijk slopend. Er is geen ontsnapping aan de zon, die elke stap van de weg op me slaat, en het zand zuigt in mijn stoffige trainers terwijl ik verder werk. De stilte van het dorre land dat zich uitstrekt naar de horizon is enigszins overweldigend, maar het geeft betekenis aan de slogan van de organisatoren van de Sahara Marathon: 'Ik ren het best als ik vrij loop'.
Vluchtelingen begrenzen het pad als de marathon (oke, ik deed een halve marathon - ik ben niet zo hard) loopt door de kampen. De boodschap van de race is eenvoudig, beschreven door de Saharaanse organisatoren poëtisch: "Je toont je solidariteit met ons door elke slag van je hart terwijl je racet. Dit is een marathon van verzet - ik hoop dat we allemaal winnen ".
Als mijn aanwezigheid in dit vergeten land een klein beetje hoop brengt voor de Saharawi, inspireert hun aanmoediging om door te dringen naar de finishlijn, die lijkt op een fata morgana in de stoffige afstand. Tot slot, opwindend, het is voorbij. Ik barstte in tranen uit van de opluchting.
De rest van de week recupereer ik in de bescheiden woning van mijn gastheren, die onversierd is en weinig meubels bevat. We eten samen op de grond, rond een lage tafel, delen van een grote plaat, verscholen in feesten van couscous, linzen, kameel of visstoofpotten en eenvoudige pastagerechten.
"Er is een gevoel van hoop"
Maaltijden worden gekookt in een eenvoudige keuken met alleen een drie-pits kookplaat op de vloer. Water uit een tank op de binnenplaats wordt spaarzaam gebruikt. Licht 's avonds komt van de maan en een hemel vol sterren, en striplichten aangesloten op auto-accu's.
De mensen hier zijn warm, genereus en trots. Kinderen zijn speels en nieuwsgierig, gefascineerd door mijn gadgets en de kleine dingen die ik als cadeau heb meegenomen. De vrouwen zijn sterk en onafhankelijk en heel erg de matriarchen. Jonge meisjes giechelen met ons over kleding en schoonheidsregimes, terwijl we ze plagen over jongens.
Het leven is eenvoudig, maar de gemeenschap is er de kern van. Vrienden en buren lenen van elkaar en helpen waar ze kunnen. Iedereen kent iedereen en mensen bellen op elk uur voor thee en een praatje. Aankondigingen komen over tannoys vanuit het kantoor in het midden van elk daira (buurt).
Het theeritueel is belangrijk voor de Saharawi en vele uren worden besteed aan het bereiden van zoete zwarte en muntthee in een mand met hete kolen, die keer op keer uit de hoogte gieten om een schuim op de thee te maken om het zand buiten te houden. We zitten met gekruiste benen in de tent over de situatie in de kampen, het leven in de bezette Westelijke Sahara en manieren waarop de bezoekers en de bewoners samen kunnen werken om het leven een beetje gemakkelijker te maken.
In het aangezicht van tegenspoed is er een gevoel van hoop en een krachtige energie onder veel van de Saharawi-bevolking, wiens eenvoudige wens is om terug te keren naar hun thuisland.
MOET WETEN
Wanneer te gaanDe 17e editie van de Sahara Marathon vindt plaats op 28 februari 2017. Het FiSahara International Film Festival vindt ook jaarlijks plaats in Tindouf. Het is officieel 's werelds meest afgelegen filmfestijn en werd sinds de oprichting in 2003 bijgewoond door bijvoorbeeld Penelope Cruz en Javier Bardem.
Vluchten en accommodatieDe organisatoren achter FiSahara en de Sahara Marathon regelen vluchten van Madrid naar Tindouf, evenals accommodatie en visa.
Extra informatieHet kost € 900 om deel te nemen aan de Sahara-marathon, inclusief vluchten vanuit Madrid, accommodatie, maaltijden en inschrijfgeld. Deelnemers kunnen deelnemen aan 5 km (3,1-mijl), 10 km (6,2-mijl), 21 km (13 mijl) en 42 km (26-mijl) races. Ondertussen kost het FiSahara Film Festival € 700, inclusief vluchten vanuit Madrid, accommodatie en maaltijden.