Safari-maagd Nick McGrath is verblind door de prehistorische panorama's van het magische Jongomero Camp in Tanzania.
De woorden "buiten de gebaande paden" worden vaak rondgereden als een goed beschreven toeristische gids, maar in het geval van Jongomero Camp in Tanzania zijn ze goed gekozen.
Onopvallend gelegen in het zuidelijkste puntje van het Ruaha National Park in Tanzania, 200 km van de dichtstbijzijnde stad en twee uur met een maag-karnend klein vliegtuigje van de hoofdstad Dar Es Salem - zelf een twee uur durende hop van Nairobi, het Oost-Afrikaanse centrum van Kenia - dit luxe kamp met acht tenten is verpersoonlijkt.
Piekerend over de oevers van de uitgedroogde Ruaha-rivier en goed voor een derde deel van het driemanschap van de Selous Safari Company van onberispelijk beheerde kampen, combineert Jongomero overweldigende dieren in het wild, intieme gastvrijheid en encyclopedische struikkennis om een milieuvriendelijke, boeiende safari-vakantie te produceren.
Ik ben geen campingliefhebber, maar de Jongomero-tenten zijn beslist niet je gemiddelde breekbare Glastonbury-constructies.
Ingeklemd onder een spelonkachtig, hoogdravend houten bouwwerk, is het middelpunt van deze prachtig ingerichte canvaspaleizen een bed dat groot genoeg is voor een buffel. De ingetogen afwerkingen - samengesteld door lokale timmerlieden met behulp van teruggewonnen Tanzaniaanse materialen - zijn exemplarisch maar de echte traktatie is het uitzicht.
Pak je klamboe uit en je wordt begroet met een struikpan en een natuurgetrouwe soundtrack die je rechtstreeks naar je eigen persoonlijke productie van Jurassic Park brengt.
De rivaliserende echo van olifanten kauwend op hun pad, vervet-apen die slingeren tussen verwarde vegetatie en kakelende hyena's die hun volgende bush-snack zoeken, is een auditieve traktatie als geen ander.
En hoe verleidelijk het ook was om te genieten van het onophoudelijk zich ontwikkelende natuurlijke drama vanuit het comfort van mijn balkonbed, de echte majesteit duikt dieper het struikgewas in.
Centraal bij deze ervaring bij Jongomero staat de eigen Krokodil Tanzania, Zuid-Afrikaanse gids Andrew Molinaro (Moli), kundig bijgestaan door de geniale Californische gastvrouw Noelle Herzog.
Zelfs zonder zijn aanstekelijke zoölogische enthousiasme, maakt de nabijheid van de niet-homo sapien inwoners van Jongomero een jeepsafari - of beter nog een wandelsafari - een levensveranderende reis. Maar Moli's vermogen om tegelijkertijd te trainen en te entertainen, escaleert de ervaring naar een heel nieuw niveau, en tegen de tijd dat ik mijn laatste sun downer (een gekoeld Safari-bier is ten zeerste aanbevolen) tot zinken bracht toen mijn scheiding brak mijn hersenen letterlijk over met fascinerende struiken inzichten.
Een deel van de sensatie van elke safari - of je deel uitmaakt van een deinend konvooi van toeristen in de meer ontwikkelde Masai Mara of de enige mensen voor mijlen zoals we waren in afgelegen Jongomero - is de verwachting, en binnen enkele minuten waren mijn verwachtingen transcendentaal overschreden.
Eerst op de lopende band van vreemde wezens was een jakhals met zilveren rug, achter een verwarde baobabboom verschanst in de vervaagde middagzon, op de voet gevolgd door een familie van komische mongoses die in de schaduw schoten.
Vervolgens een dik-dik ("gewoonlijk paranoïde en altijd monogaam"), gevolgd door een technicolor ijsvogel, snel gevolgd door een kudde vaag geschilderde impala's, een paar snuivende, mohikaanse wrattenzwijnen, enkele heimelijk uitziende hudu-antilopen en … de onverharde weg als een bende ambivalente tieners - een trio van prachtige olifanten.
In een oogwenk werden decennia lang lege dierentuin-ontmoetingen met deze kolossale personages overbodig toen hun zachte kracht en epische grootte de zoeker van mijn onvoldoende krachtige spiegelreflexcamera vulden.
Maar er was meer. Minuten later geeuwde ik over de onvergetelijke, oogverblindende verschijning van zebra's en een groep giraffen, slingerend door de struik terwijl de avondzon afdaalde.
Toen de volgende morgen de ochtend brak - na een onvergetelijk diner bij kaarslicht op het droge bed van de Ruaha en een welkomstpauze met warme chocolademelk uit 0530 - liepen we te voet de bush in, niet van de big five (olifant, neushoorn, buffel, luipaard en leeuw) maar de kleine vijf (olifantenspitsmuis, neushoornkever, buffelwever, luipaardschildpad en mierenleeuw).
Na de opwinding van de vorige dag was het gevoel van potentiële anticlimax voelbaar, maar nogmaals, Moli's talent als entomologische raconteur verhoogde de ochtendtrekking van alledaags naar prachtig; ons te verhelderen zoals hij deed met talloze verhalen over de intrigerende sociale hiërarchie van mierenkoppen, de listige roofzuchtige tactieken van mierenleeuwen en de redenen waarom giraffepoeien op Maltesers lijken, terwijl hyena's lijken op Britse kalkoenpellets uit de jaren 70 van de vorige eeuw.
Maar het hoogtepunt van de voetsafari arriveerde kort nadat we ons hartelijke zonsopgangontbijt verteerd hadden binnen de pekruimende afstand van een groep chokelende nijlpaarden en griezelig uitziende krokodillen zich wentelend in de ochtendzon.
Voorbij de reuzenbeesten, omlijst door de oevers van de lege rivier en het uitdijende uitzicht op rotsen, ondiepe lagunes en rottende skeletten van generaties overleden soorten, ligt een betoverende, bijna prehistorische scène van terloops grazende giraffen, zonnende bavianen, adelaars zwalkende en rustende olifanten, allemaal vrijwel niet bewust van onze aanwezigheid. Het was echt een scene uit Het land dat tijd vergat maar een die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan.
Het enige nadeel van mijn Jongomero-reis is dat het een safari-jech heeft geopend waarvan ik vermoed dat hij keer op keer moet worden gekrast.
FEIT VAK
Tanzania Odyssey (tel: (020) 7471 8780; www.tanzaniaodyssey.com) biedt een safari en strandervaring van negen nachten in Tanzania vanaf £ 3.930pp, inclusief vluchten, transfers en volpensionaccommodaties in Jongomero Camp, Selous Safari Camp en Ras Kutani. Speldrives en toegangsprijzen voor parken zijn ook inbegrepen.