Tasmanië reisgids

Inhoudsopgave:

Over Tasmanië

Ooit het bruidsmeisje van het vasteland van Australië, komt Tasmanië eindelijk uit de schaduw. De enige vraag is: hoe duurde het zo lang?

Een archipel van buitengewone natuurlijke schoonheid, kleine Tassie is vergelijkbaar in grootte met Ierland, maar het heeft een duizelingwekkende diversiteit aan landschappen; van met sneeuw bedekte bergen en uitgestrekte zandstranden tot oeroud regenwoud en glooiende heide.

Bijna een derdevan de eilandstaat is gereserveerd in nationale parken, met name het Tasmanian World Heritage Wilderness Area, waar zich de hoogste bloeiende planten ter wereld bevinden en de op één na hoogste bomen - na Californische sequoia's.

Deze bossen herbergen kenmerkende dieren in het wild, waarvan er vele endemische soorten zijn die nergens anders op aarde voorkomen. De scherp bewapende Tasmaanse duivel - het grootste vleesetende buideldier ter wereld - is misschien wel het beroemdste exemplaar. Andere favorieten zijn de eendenbekvogel-vogelbekdier, sprookjespinguïn en wallaby.

Naast zijn overvloedige natuurlijke rijkdommen, is Tasmanië een bestemming van toenemende culturele betekenis. In de afgelopen jaren heeft zich een bloeiende kunstscène ontwikkeld in Hobart, die in 2011 een attractie van wereldklasse kreeg met de opening van het Museum van Oude en Nieuwe Kunst (MONA), het grootste particulier gefinancierde museum in Australië.

Tegelijkertijd is Tasmanië uitgegroeid tot een van de meest opwindende culinaire bestemmingen in Australië, waardoor de restaurants van Sydney en Melbourne hun geld krijgen. Het succes als gastronomische bestemming heeft veel te maken met het eiland zelf; Tasmanië heeft niet alleen de schoonste lucht ter wereld, maar zijn vruchtbare bodem en ongerepte oceanen hebben samengespannen om lokale chef-koks te voorzien van enkele van de puurste ingrediënten die er zijn.

Het is misschien moeilijk te geloven vandaag, maar Tasmanië werd al zo lang bespot door vasteland vanwege zijn isolement en ouderwetse manieren. Maar nu Australiërs en internationale toeristen massaal naar de eilanden trekken, is het gevoel dat Tasmanië de laatste lach heeft.