Vergeet niet uit een vliegtuig te springen - als je een adrenalinekick nodig hebt, test dan je moed bij het Rennen van de Bulls. Damien Gabet rapporteert vanuit Pamplona.
We zijn op Deadman's Corner. Het is dichtbij-lichaam heet, maar ik kan de rillingen niet schudden. Knielend, rook ik om mezelf af te leiden van wat er gaat gebeuren. Rustende voeten bewegen, duifachtig, in alle richtingen over mij. Een vriend en ik nemen even de tijd om te kijken naar de tactieken die een local ons de vorige avond aanbood: 'Als hij [de stier] je betrapt, doe dan alsof je dood bent.'
Zenuwachtig wachten we. Elk moment nu, zullen zes betoverende bashers van mensen voorbij deze gladde, rechte hoek van kasseien scheuren. Mensen zullen proberen uit de weg te gaan. Sommige zullen falen. Vandaag is een grote dag: het komt het dichtst in de buurt waar ik ooit mijn maker zal ontmoeten.
Meer dan 400 jaar lang heeft de Baskische stad Pamplona een festival georganiseerd om de vroomheid en gratie te vieren van haar favoriete christelijke beschermheer, de gelijknamige San Fermín. Het duurde echter tot de 18e eeuw voordat de Encierro - of het rennen van de stieren - als een dagelijkse gebeurtenis werd geïntroduceerd. Tegenwoordig is het de belangrijkste attractie van het festival en trekt het duizenden feestvierders van over de hele wereld, enthousiast voor hun moment van bovine glorie.
Het gaat echter niet alleen om de stieren. De negendaagse jamboree (6-14 juli) biedt optochten, feesten, vuurwerkshows, dans en andere traditionele sporten. Ik genoot vooral van de onofficiële Struendo (letterlijk 'het gebulder'), waar feestgangers buiten het stadhuis bijeenkomen om een paar uur lang zoveel mogelijk lawaai te maken - een uitstekend uitgangspunt voor een feestje.
Veel attributen San FermínDe wereldwijde populariteit van Hemmingway en, specifiek, zijn beschrijving van het festival in De zon komt ook op. Voor niet-ingewijden is het perfect lezen voor de vlucht.
Stieren voor jullie
Mijn ervaring met het festival kwam onmiddellijk na een 800-mijl, 10-daagse fietstocht vanuit Londen. Onze eindbestemming was Barcelona, maar we zijn afgestegen voor de stieren onderweg. Op de eerste dag mochten we niet rennen. We hadden de verkeerde schoenen. Rennen voor je leven, na het trappen door de Pyreneeën, zou nooit gedaan moeten worden in flip-flops. Gezondheid en veiligheid stonden hoog op de agenda.
De volgende dag, goed geschoeid, namen we de koers. Om 8 uur, precies zoals elke dag, botste de knal van een vuurwerk op de muren van de oude stad. Voor de knal had ik nerveuze onzin gezanikt tegen Dennis, een jonge Nederlandse kerel, gekleed, uitdagend, in patriottische sinaasappel. Nu bad hij fluisterend. Luid, ik vloekte. Mijn fietsvermoeidheid was meteen gedoofd, het vocht in mijn mond verdampte en ik begon op en neer te springen.
De menigte steeg, maar ik wilde de hoorns zien voordat ik wegliep. Dan zou ik weten wat ik moest doen. Toen ze eindelijk kwamen, werd onze groep onmiddellijk gesplitst. Van nog, ik was snel in volle galop, strompelend gevallen lopers, lichaam die op mijn weg controleerde. Alle hoffelijke gedrag verdwijnt wanneer 700 kg Iberisch rundvlees door je nek ademt.
En toen passeerden ze door puur geluk. Ik leefde, alle ledematen correct en goed. De prioriteit was veranderd: ga naar de finishlijn voordat de poorten gesloten zijn en heb me de toegang ontzegd tot een afgeladen arena (de op één na grootste in Spanje). Ik heb het gemaakt, maar alleen maar.
Er is iets aan dit soort collectieve spanning en de vluchtigheid van de dieren die de lucht van de bovenkant van mijn adrenaline-kaart kloppen. Daar komt tenminste logica bij: springen, trekken, leven. Met de run is het veel minder voorspelbaar - en dat is precies waarom het ongelooflijk is. De volgende dag zag ik tijdens het ontbijt een foto van Dennis in de krant. Een hoorn had zijn arm geprikt, bloed op oranje. Beste croissant die ik ooit heb geproefd.
-----------------------------
Zes van de beste festivals in Spanje
Wanneer San Fermín klaar is, gaat het feest door op deze jaarlijkse jamborees, die algemeen worden beschouwd als een van de vele de gekste festivals ter wereld:
La Fiesta de Santa Marta de Ribarteme - juli
Heb je onlangs een bijna-doodervaring gehad? Zo ja, dan is dit misschien de groepstherapiesessie waar u naar op zoek was. Beschreven als een van de meest buitensporige bedevaarten rondom, nodigt de jaarlijkse bijeenkomst diegenen uit die dichtbij zijn gekomen om het in kisten te laten liggen terwijl een stoet hen naar de kerk brengt. De gelukkige graszoden danken een standbeeld voor het leven.
La Tomatina - augustus
Heb je hier weleens van gehoord? De chaotische worp in Buñol - dichtbij Valencia - vindt plaats op de laatste woensdag van augustus en trekt tot 50.000 bezoekers. De procedure begint wanneer een onverschrokken ziel een ingevette paal schaalt en de ham bovenaan gooit. Vervolgens komt er 140 ton tomaten om rond te gooien. Goggles geadviseerd.
Sant Pere Festival - januari
Misschien wel het meest ongewone van alle Spaanse festivals is El Puig's Batalla de Ratas. Elk jaar, op de laatste zondag van januari, komen mensen in de Valenciaanse stad samen om bevroren dode ratten bij elkaar te gooien. Hoewel het nu officieel verboden is - vanaf 2012 - is de traditie nog altijd even populair, zij het niet onder dierenrechtengroepen.
L'Aplec del Caragol - mei
De waanzin gaat verder met het slakkenetende festival van Lleida, dat eind mei wordt gehouden.De Catalaanse eatathon trekt elk jaar tot 250.000, met ongeveer 12 ton gastropoden geconsumeerd gedurende drie dagen. Naast de hoofdattractie, omvat het festival livemuziek, dans en andere nogal vrolijke pogingen.
Haro Wine Festival - juni
Elke juni schilderen de stad paars en zijn de deelnemers aan La Rioja's Battle of Wine, onderdeel van het Haro Wine Festival. Het vriendelijke gevecht ziet twee teams rode wijn over elkaar gooien totdat elk vat leeg is. Onze degustator-lezers zullen blij zijn om te horen dat een wedstrijd om wijn te drinken ook deel uitmaakt van de procedure.
El Colacho - juni
Helemaal bovenaan met de gevaarlijkste feesten in de buurt is El Colacho in het dorp Castrillo de Murcia, in het noorden van Spanje. De climax van het festival komt met 'de sprong van de duivel', waar mannen, gekleed als hij beneden, over baby's springen - liggend op matrassen - minder dan 12 maanden oud. Van de katholieke traditie wordt gezegd dat ze de baby's van de erfzonde reinigt.
-----------------------------
San Fermín: de details
Hoe daar te komen: De dichtstbijzijnde luchthavens zijn Bilbao en Zaragoza, met directe treinen en bussen naar Pamplona.
Waar te verblijven: Appartementen en hotels in het stadscentrum worden maanden van tevoren gereserveerd, dus boek zo vroeg mogelijk. Wees voorbereid op de hele nacht lawaai. Je hebt meer kans om accommodatie aan de rand van de stad te vinden - samen met een betere nachtrust. Als al het andere faalt stapt u in een tent. Camping Escobar, 6 km van de stad, is een van de beste.
Waar tickets kopen: Het is gratis om te rennen en mee te doen met de festiviteiten. Tickets om de run te bekijken bij het einde ervan in de arena (Plaza de Toros) zijn € 5 en kunnen op de dag worden gekocht. Kaarten voor de avondstierengevechten zijn veel moeilijker te bemachtigen - en kosten ongeveer € 30 - als de lokale bevolking de eerste hapjes krijgt. De meeste bezoekers kopen hun tickets op straat van touts. Zorg dat u weet wat u moet doen.
Andere need-to-know informatie: Deelnemers moeten uiterlijk 7.30 uur op de cursus aankomen en ze moeten starten tussen de Plaza del Ayuntamiento en de Cuesta van Santo Domingo - nergens anders is het verboden.
Het maken van foto's op de baan is op geen enkel moment toegestaan en je wordt van de baan getrapt als je onder invloed bent. Ten slotte, respecteer de stieren. Iedereen die betrapt of aangeraakt wordt, wordt streng berispt door ambtenaren en de lokale bevolking.
-----------------------------